مدت زمانی است که مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری همه توجه خود را معطوف شاعران کرده است، انگار این مرکز تنها وظیفه حمایت از شاعران‌ و ایجاد جریان در این حوزه را بر عهده دارد.
بنا بر اعلام سایت حوزه هنری «واحد ادبیات، قدیمی‌ترین بخش حوزه است. این واحد، همواره محور فعالیت‌های ادبی حوزه هنری بوده است چرا که اغلب بنیانگذاران آن خود از وادی ادبیات و علوم انسانی بوده‌اند و از زمان تأسیس، حوزه هنری به نام و عنوان آنان شناخته می‌شده است. این واحد دست کم در دهۀ60 بیشترین تأثیر را بر ادبیات کشور داشته است، به‌طوری که اغلب شاعران و نویسندگان انقلاب اسلامی ‌بنحوی با این تشکیلات مرتبط بوده‌اند؛ بزرگانی مانند مرحومان مهرداد اوستا، محمدعلی مردانی، سپیده کاشانی، سیدحسن حسینی، قیصر امین‌پور و استادان بنام دیگر، در اینجا به تربیت شاعران متعهد پرداخته‌اند.» با یک نگاه گذرا به این متن مشخص می‌شود که خود عزیزان هم به این باور رسیده‌اند که تنها در دهه60 این مرکز بیشترین تأثیر را بر ادبیات کشور گذاشته است. بعد از گذشت سالیان متمادی توقع می‌رود مرکز آفرینش‌های ادبی در حد و اندازه‌ خود سیر صعودی‌اش را طی کرده باشد و به دستاوردهای بزرگی نائل شده باشد. در دوره‌های گذشته این مرکز موفق شد جمع کثیری از نویسندگان و شاعران بزرگی را به کشور معرفی کند. نویسندگانی که تأثیر عمیقی درایجاد جریان سالم ادبیات اصیل و ناب داشتند و همچنان در پهنه ادبیات کشور می‌درخشند، اما متأسفانه حوزه هنری نقش محوری خود را از دست داده و به سازمان عریض و طویلی مبدل شده است که تنها هنرش انباشتگی اتاق‌های تو در تو و استخدام کارمندانی است که مشخص نیست با چه هدف و برنامه‌ای به کار مشغول هستند و اصولاً عایدی و دستاورد آنها چیست؟
طی سالیان متمادی متأسفانه مرکز آفرینش‌های ادبی موفق به معرفی چهره‌های جدید و شاخص ادبی نشده و آن‌چنان در حوزه نشر داستان میدان‌داری نکرده است. آثاری هم که از این مرکز منتشر می‌شود غالباً از قوت و استحکام خوبی بر خوردار نیستند، به‌گونه‌ای که در جلسات نقد همان آثار تنها چند نفر حضور دارند، این در حالی است که در دوره آقای فلاح‌پور غالب جلسات سخنرانی و نقد مملو از جمعیت بود. این نشان می‌دهد که مرکز یاد شده علی‌رغم کمبود امکانات توانسته بود جریان‌ساز باشد. با تمام این تفاسیر و با تمام کاستی‌های بوجود آمده، مدتی است می‌بینیم مرکز آفرینش‌های ادبی که رسالتش جریان‌سازی در حوزه شعر و ادبیات داستانی است تنها یک سویه دارد عمل می‌کند و کمتر به وادی ادبیات داستانی می‌پردازد و تمام همّ خود را مصروف شعر و شاعری کرده است. این حرکت اشتباه باعث شده تا تنها پایگاه ادبیات داستانی متعهد که پیش از این تأثیرگذار بوده ضعیف و ناتوان شود. غالب نویسندگان حرفه‌ای ادبیات داستانی به دلایل مختلف حاضر نیستند دیگر با حوزه همکاری کنند و آثارشان را در اختیار آن مرکز قرار بدهند. متأسفانه‌ سازمان نظارتی وجود ندارد‌ تا‌ عملکرد مراکز ادبی کشور را کنترل کند و مانع بروز اشتباهات عدیده شود و همین باعث شده تا بسیاری از نهادها و مراکز ادبی فرهنگی توانمندی ادامه راه را نداشته باشند.